Molens - erfgoedbakens in ons landschap

De Haan en zijn deelgemeenten telde ooit tien windmolens. Twee zijn van de ondergang gered: de Hubertmolen in Wenduine  en de Geersensmolen in Klemskerke. Beide zijn door het gemeentebestuur opgekocht, maalvaardig gerestaureerd en draaien en malen weer zoals vroeger. Van april tot september houden vrijwillige molenaars 1x/maand open deur. Een lijst met opendeurnamiddagen vind je bij het overzicht rondleidingen. 

De Hubertmolen in Wenduine is een houten korenmolen dat als type te vergelijken is met de Hollandse wipmolens. De molen is in 1880 gebouwd door Jan Hubert. Hubert is de naam van een belangrijk molenaarsfamilie aan de Noordzeekust. Beroepshalve bleef de molen tot 1934 in gebruik, daarna werd het een toeristische trekpleister. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de molen in opdracht van de Duitse bezetter ontdaan van zijn wieken. Na de oorlog werd hij hersteld en samen met het aanpalende molenaarshuisje in 1946 als landschap geklasseerd. Een ernstige voorjaarsstorm in 1992 zorgde voor heel wat schade aan de molen, waarop het gemeentebestuur van De Haan besliste om de molen aan te kopen en hem in zijn oorspronkelijke staat te herstellen. In 1993 werd hij beschermd als monument. Leuk detail: de windvaan in de vorm van een zeemeermin.
Sedert juli 2020 ontdek je het fascinerende verhaal van deze molen en zijn molenaar via Virtual Reality. Stap het Molenaarshuys binnen, zet een VR bril op en word gedurende 10 minuten teruggeflitst naar het Wenduine van begin 20ste eeuw.

In het polderdorp Klemskerke  torent de Geersensmolen opnieuw in volle glorie boven het weidse vlakke landschap uit. De staakmolen heeft een lange geschiedenis achter de rug. Ze wordt voor het eerst vermeld in 1571 op de Grote Kaart van het Brugse Vrije van Pieter Pourbus. Een nieuwe houten staakmolen op vier bakstenen teerlingen wordt in 1693 opgetrokken onder de benaming Zuidmolen, later ook Lievensmolen en Dorpsmolen. Van 1864 tot 1993 kwam deze molen in handen van de molenaarsfamilie Geersens, die er haar naam aan gaf. In 1948 werd de molen beschermd als monument en bleef na een grondige restauratie in 1960 actief tot 1979. Na de overname door de gemeente in 1993 werd een maalvaardige restauratie uitgevoerd waarbij de molen ook een nieuwe stek kreeg honderd meter verder ten zuidoosten van de oorspronkelijke molensite. De huidige molen is een exacte kopie van de oorspronkelijke molen.

De nieuwe molensite is natuurvriendelijk aangelegd met een schapenweide met inheemse beplanting, een poel, rustbanken en een fietsenstalling.

Afbeeldingen